Mijn viool, een passie die mijn obsessie is, een die me doet trillen. Het straft me en beloont me zowel, het laat me stijgen en laat me dan vallen. De geur van hout, het gevoel. Ik streel zijn vier snaren met de strijkstok, ik druk stevig op zijn nek tot er noten tevoorschijn komen, herboren als gevoelens. De aanraking tegen mijn nek, een geforceerde knuffel, slopende herhalingen. We zijn allebei verloren in de eenzaamheid van mijn kamer, verenigd in de zoektocht naar perfectie, totdat de melodie verandert in kunst.